Terug naar naar de ochtend van de muziek èn de tranen. Later vertelde ik in de groep wat me was gebeurd. Ik was nog niet uitgesproken of Gail, onze begeleidster, vroeg ‘Now, what is your life’s purpose ?’ Flits door m’n hoofd: weet ik veel. Flits twee: ‘Mijn opdracht is mensen te leren luisteren naar de Aarde’. Ik wist het, al die tijd al. Was ook al járen bezig met ‘duurzaamheid’.
Maar ik raakte in paniek … mijn bescherming, mijn ego, maakte dat ik aandacht zocht door de dingen ànders te doen, rare draaien, nieuwe dingen te verzinnen. Hé, shit … maar daar verdiende ik m’n brood mee ! Omdenken. Was dat nou fout ? HELP ! Gail redde me uit mijn paniek. Het kleine kind kiest als bescherming natuurlijk iets dat ‘ie al in zich heeft. Gaat niet uitgebreid zoeken naar iets, het gebeurd allemaal onbewust.en onderbewust. Pffff … het zit gewoon in me.
Vind ik aandacht fijn ? Ja. Doe ik vreemde dingen of dingen ‘anders’ ? Ja. Maar nu met de goede, zuivere intentie.
Met diepe dankbaarheid voor de prachtige retraites die Gail op onnavolgbare wijze faciliteerde.