‘Hetgeen we het meest bang voor zijn is werkelijk GROOTS te zijn’.
Is dit nou een gevolg van ons cultureel erfgoed ? Van ons ingebakken, al dan niet praktiserend Calvinisme ? Het ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’ ? Het ‘Niet boven het maaiveld uitsteken, dan gaat je kop eraf’ ? Een soort intern gepolder dat leidt tot onvoorstelbare vervlakking ?
Het is in het ‘GROOTS’ durven zijn dat jouw Dromen en je Talenten bij elkaar komen (zie mijn eerdere posts). Wéten, diep van binnen, in je Hart, dat je hier iets te doen hebt. En dat je, als je dat níet doet, er eeuwig spijt van zult hebben. Dan blijft het aan je knagen, kost het je energie om datgene te doen wat níet de bedoeling was. Alhoewel … het is natuurlijk óók wel lekker veilig. Geen risico’s, niemand die je uitlacht als het niet helemaal werkt, geen diepe dalen, geen deuken in je imago.
Maar óók geen vervulling, ontroering, intense vreugde, leven met Passie. Vuur.
Is het makkelijk ? NEE. Is het de moeite waard ? JA.
Wat vertel jij later aan je kleinkinderen over je leven ? Waarop kijk je terug ? Was jouw leven de moeite waard ? Voor jezelf, voor anderen ?
Onze scholen leren ons uitputtend met ons hoofd te werken. En ons Hart gaat maar al te makkelijk ten onder in dat lawaai. Het is een lange reis, van Hoofd naar Hart. En zó de moeite waard, zó spannend, zó mooi. Niet makkelijk, maar daar ging je toch ook niet voor ?
#coaching
#angst
#trauma
#verlangen
#vastlopen
#relaties
#familie
#werk
#watwilik