Een vrouw en een man ontmoetten elkaar … instant MAGIE … het ging allemaal zó soepel, zó eenvoudig, zó vanzelfsprekend. Ze zeiden op hetzelfde moment: ‘Waar was je al die tijd ?’. Ze kenden elkaar uit een vorig leven en kregen nu de kans om het ‘af te maken’. Ze waren ooit met geweld uit elkaar gehaald.
Wat wás het allemaal bijzonder ! Ze hadden elk hun jeugdtrauma opgeruimd, hun ego uitgezwaaid en stonden er nu in al hun puurheid. Twee authentieke personen. Onbevangenheid op elk niveau : fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel. Geen barrières, geen belemmeringen, geen obstakels, geen gevoeligheden. Ze konden helemaal kwetsbaar zijn, open, voelden zich veilig in zichzelf en bij elkaar. Vonden ongekende diepgang, hoogtepunten en groei.
Totdat … de vrouw werd zakelijk in de steek gelaten door haar gedachte overname partners. Opeens voelde ze weer de zorg voor de werknemers en hun families die van haar afhankelijk waren. De vrijheid waar ze zó naar toe gewerkt had, verdween als sneeuw voor de zon. Ze Móest weer van alles, ze Mócht van alles niet meer.
En zo kwam zij terecht bij haar kleine zelf als meisje van 5, dat opeens van alles Móest en minder Mócht na de geboorte van haar broertje. Haar moeder trok de teugels aan. Wég nét ontdekte vrijheid ! Die kleine meid koos toen als bescherming de route van ‘Ik bepaal het zelf wel’, afgeschermd van haar moeder. Daar was ze van nature goed in en maakte haar later zakelijk uniek en succesvol.
Nu was die bescherming niet meer nodig … en tóch … Ze was nog onvoldoende gewend te leven zónder en trok zich terug achter de bescherming van controle. De zachte vrouw werd hard, in alle opzichten. Hij had geen idee wat er gebeurde, ook de openheid om te praten was plotseling verdwenen. Na maanden paniek, daarna twijfel, maakte zijn vertrouwen plaats voor wanhoop. Hij zei haar dat ze werkelijk ‘iets’ moest veranderen … zó kon het niet langer.
Maar niets veranderde. Ja, er waren momenten van licht in die duisternis. En sprankjes hoop die hij meende te ontwaren. Ze zochten hulp bij professionals. De eerste zei dat ‘die harde vrouw’ wel mocht verdwijnen. Een ander zei ongevraagd dat ze hard overkwam. En de laatste voelde dat er een muur om haar heen stond. Verdrietig en héél precies getypeerd … in wat de vrouw soms schreef in haar gedichten kwam haar gevoel van ‘opgesloten zijn’ en haar verlangen naar vrijheid steeds naar voren. Ja … een muur houdt niet alleen de vijand buiten, maar óók jezelf binnen.
Wanneer sneuvelt zo’n muur ? Doorgaans doordat iemand voelt dat ‘ie vastloopt. Of vanuit het verlangen vrij te kunnen leven. Maar die muur, dat Ego, is erop gebouwd in stand te blijven, zichzelf met hand en tand te verzetten tegen afbraak. Deze muur bleef staan, zonder scheuren …
Na jaren grenzeloos geduld gaf de man het op. Het sloopte hem, kostte zó veel energie geen contact meer te kunnen maken. Hij zette een punt achter de relatie. Met de herinneringen aan de schoonheid van hoe het kón zijn. En met vele lessen erbij. De kans om hun leven samen ‘af te maken’ is ten volle benut. De uitkomst was helaas ánders dan gehoopt.
Een leerzaam en interessant verhaal, als het niet óók zo triest was.