Tijdens mijn opleiding tot Transformatiecoach mocht ik als ‘proefcliënt’ bij mijn collega Mieke op ‘de bank’. Daarna mocht ik nog enkele malen terug met vragen. Ik had haar krachtige en mooie manier manier van werken leren waarderen.
Deze keer kwam ik met de vraag : ‘Waarom ben ik (letterlijk) als de dood voor conflicten ?’ Elk conflict en vooral een meningsverschil met mijn partner voelde als levensbedreigend. In werkelijkheid was dat natuurlijk niet zo, maar het weerhield me van volledige openheid. Geen flauw idee waar die angst vandaan komt, dus méér dan de moeite waard dat tot op de bodem uit te zoeken en te transformeren.
Daar ging ik dan, op reis, dwars door de grenzen van tijd en ruimte. En kom terecht in een vorig leven, als Kathaar in zuid Frankrijk rond het jaar 1200. De tijd waarin de Katharen door de Roomse kerk worden vervolgd om hun geloof. De inquisitie moordde uiteindelijk de hele bevolking uit.
Óók ik werd opgepakt, opgesloten en aan mijn lot overgelaten.
Zo, dat was in één keer duidelijk. Als gevolg van een conflict werd ik vermoord. Verklaarde tegelijk mijn (onverklaarde) diepe afkeer van geïnstitutionaliseerde kerken en ook mijn gevoel van ’thuis’ zijn dat ik steeds ervaar als ik in Katharenland kom.
Een heftig moment in deze sessie, zoals vaker voorkomt, was het moment waarop ik mijn beulen mocht vergeven. Heftig, maar tenslotte waren ook zij ‘slachtoffer’.