Nee, het was niet mijn bedoeling om coach te worden. En tóch deed ik de opleiding tot Transformatie Coach. Wat zat daar nou achter ? En wat gebeurde er toen ?
Mijn hele leven ben ik al buitengewoon nieuwsgierig. Vond de verhalen van de ontdekkingsreizigers waanzinnig boeiend en opwindend. Ik heb mooie reizen gemaakt en veel moois ontdekt … in de mensen die ik mocht ontmoeten en nét zo nieuwsgierig waren naar mij als ik naar hen ! Maar voor mijn mooiste en spannendste reis hoefde ik nauwelijks naar buiten. Ruim 30 jaar geleden zette ik mijn eerste stapjes op het pad van persoonlijke ontwikkeling. En raakte gefascineerd door wat zich ‘daarbinnen’, onbewust, allemaal afspeelde, mijn leven regeerde op manieren die mij niet aanstonden. Ik leerde onderzoeken, zonder angst. Ik leerde herkennen en opruimen. Een beetje loslaten én omarmen. Aarzelend, maar steeds een beetje vastberadener. Het klaarde langzaam op, tussen de buien van vele tranen scheen de zon.
Toen kwam het moment dat ik niet meer wist wat me verder zou brengen. Tot de opleiding tot Transformatie Coach zich aandiende. Vanuit het idee dat de student psychologie óók zelf op de bank moest, zag ik dat dit mijn volgende stap moest zijn. Bovendien: al járen gaf ik workshops ‘duurzaamheid’ aan allerlei organisaties en bedrijven. Feitelijk ging dat over ‘Transformatie’ van de organisatie. En altijd, altijd, dacht ik: eigenlijk zouden jullie allemaal éérst je eigen transformatie moeten doormaken. Je Ego ontmaskeren en afleggen, je weer verbinden met jezelf en daarmee met het Grote Geheel waar je deel van uitmaakt. Maar ja … dát vroeg de opdrachtgever niet …
Ik werd niet teleurgesteld: ik heb heel wat uurtjes ‘op de bank’ doorgebracht. En geleerd anderen op deze mooie, bijzondere manier te begeleiden. Ondertussen blééf ik volhouden dat het niet mijn bedoeling was een praktijk te beginnen … Tot … het Universum ingreep en me een duidelijk teken stuurde. Midden in de nacht (ik ben me nooit bewust van mijn dromen !) kreeg ik een beeld voor mijn neus geschoteld. Het logo, met naam, lettertype en kleuren van OmmeKeer. Zo’n soort beeld heb ik eerder gekregen en dat groeide toen uit tot een prachtig project. Ik had geleerd zoiets niet te negeren !
Er komen allemaal tekens op ons pad. Bijna dagelijks. Sta jij er voor open ze te ‘zien’, te herkennen ? Ze niet af te doen met een ‘ja, ja, dat zal wel’ of met ‘wat moet ik dáár nou mee ?’. Het zijn boodschappen van jouw Ziel, als het ware de navigator voor je leven. Zou jij zónder navigatie op pad gaan ? Wil jij eens onderzoeken of je ‘op koers’ ligt ? Of waar jouw navigatie je eigenlijk naar toe wil sturen ? Zullen we eens kijken ?
Dankbaar voor deze unieke opleiding die Robert Bridgeman mij bood !